Kiedy rozpoczęła się działalność kawiarni Zielona Sofa i skąd pomysł na jej założenie?

A to historia miłosna jest. Polsko-norweska z 2014 roku. Zakochałam się w norweskim kucharzu, który chciał tutaj się przeprowadzić i dlatego otworzyłam ten biznes. Miłości już wprawdzie nie ma, ale firma pozostała. To tak w skrócie. (Śmiech)

Pozostała jednak miłość do biznesu, którą z pewnością wyczuwają klienci.

Zainspirowałam się tutaj Piwnicą pod Baranami, Green Caffe Nero… Myślę, że w ten klimat artystyczny trochę utrafiliśmy. Mam nadzieję, że nam się udało. Choć koncertów u nas nie ma, bo tutaj artyści odpoczywają. Przyciągamy też młodych ludzi, którzy czują ten klimat i wsiąkają w niego. Widzę, że coraz więcej z nich słucha np. Agnieszki Osieckiej. Lubią atmosferę, którą kreuje polska bohema artystyczna.

Wiemy już o atmosferze, a co znajduje się w menu kawiarni?

Różne przekombinowane kawy mamy, np. z białym serem i chałwą. Jest szałowa! Takich rzeczy mamy sporo i też poszukujemy ciekawych połączeń kulinarnych z różnych zakątków świata. Staramy się tworzyć menu sezonowe. Niektóre potem przechodzą do standardowych pozycji całorocznych. Właśnie kawa z białym serem i chałwą była najpierw sezonowa. Jednak mieliśmy dużo protestów, gdy zniknęła z menu i klienci bardzo to przeżyli, więc musiała wrócić. (Śmiech) Mamy też wytrawne przekąski: naleśniki, sałatki i dużo słodkich propozycji.

Wielu przedsiębiorców zauważa, że pracuje 24 godziny na dobę. Czy u Pani też tak jest?

Tak, jesteśmy pracoholikami. Oczywiście. Ale też myślę, że całe moje pokolenie to pokolenie pracoholików – bez względu na to, czy prowadzimy kawiarnię, czy pracujemy na etacie. Myślę, że pracoholizm to nasz duży problem.